Pola Gojawiczyńska urodziła się 1 kwietnia 1896 w Warszawie w rodzinie rzemieślniczej. Była córką
Anastazji z Krawczyków i Jana Koźniewskiego, stolarza, który prowadził warsztat przy ulicy Nowolipki. Uczyła się w szkole powszechnej, jednak w 1905 po strajku
szkolnym została
wydalona ze szkoły. Później pobierała naukę na kompletach, na pensji, wreszcie
rozpoczęła kursy dla wychowawczyń w ochronce.
W
1914 jej rodzina wyjechała do Rosji.
W 1920 wyszła za mąż
za Stanisława Gojawiczyńskiego, rok później urodziła córkę Wandę.
Debiutowała w prasie 1915, ale literaturą zajęła
się na dobre 1931, uzyskawszy stypendium literackie z polecenia Z. Nałkowskiej. Pracowała w redakcji Gazety Polskiej. 1943 aresztowana przez Niemców,
przebywała pół roku na Pawiaku.
Po wojnie w Łodzi, później w Warszawie.
Twórczość o charakterze realistycznym oraz psychologicznym. Powieści środowiskowe,
np. Ziemia
Elżbiety (1934) o
życiu na Górnym Śląsku.
Rozgłos i popularność zyskała po opublikowaniu Dziewcząt
z Nowolipek (1935),
za którą otrzymała nagrodę literacką Warszawy, i jej ciągu dalszego - Rajskiej
jabłoni (1937).
Zmarła
29 marca 1963 roku, została pochowana
na Powązkach w Warszawie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz