Eugenia Bocquel właściwie Eugenia; z hr. de Rochetin hr. de Bocquel urodziła się
w roku 1799 na zamku la Roche-sur-Sonn. Pochodziła z francuskiej rodziny arystokratycznej. Jej rodzicami byli pułkownik gwardii Mikołaj hr. de Rochetin markiz de la Garènne i Julianna (Julia) z markizów Dubois, ks. de la Roche sur Sonne. Rodzina
de Rochetin była blisko związana z francuskim domem królewskim - hr. Mikołaj był bliskim przyjacielem króla Ludwika XVIII. W młodości jej rodzina została zmuszona do opuszczenia Francji i osiedlenia się w Polsce. Tu jej ojciec zakupił majątek Kamionka. Eugenia mieszkała głównie na terenie Wolnego Miasta Krakowa, tu też osiadła jej cała najbliższa rodzina - rodzice i dwóch braci : Adolf i Wiktor Henryk (ten drugi był porucznikiem w powstaniu listopadowym i adiutantem polowym generała Ramorino). Rodzina borykała się z wieloma problemami natury finansowej (jednym z powodów był brak stałych dochodów z małego
w roku 1799 na zamku la Roche-sur-Sonn. Pochodziła z francuskiej rodziny arystokratycznej. Jej rodzicami byli pułkownik gwardii Mikołaj hr. de Rochetin markiz de la Garènne i Julianna (Julia) z markizów Dubois, ks. de la Roche sur Sonne. Rodzina
de Rochetin była blisko związana z francuskim domem królewskim - hr. Mikołaj był bliskim przyjacielem króla Ludwika XVIII. W młodości jej rodzina została zmuszona do opuszczenia Francji i osiedlenia się w Polsce. Tu jej ojciec zakupił majątek Kamionka. Eugenia mieszkała głównie na terenie Wolnego Miasta Krakowa, tu też osiadła jej cała najbliższa rodzina - rodzice i dwóch braci : Adolf i Wiktor Henryk (ten drugi był porucznikiem w powstaniu listopadowym i adiutantem polowym generała Ramorino). Rodzina borykała się z wieloma problemami natury finansowej (jednym z powodów był brak stałych dochodów z małego
i biednego majątku
ziemskiego). Adolf de Rochetin podjął się pracy nauczyciela języka
francuskiego. Eugenia również postanowiła iść jego drogą, obejmując
kierownictwo pensji dla panien w Pińczowie w Królestwie Polskim nieopodal
majątków rodziny swojej szwagierki Emilii z Romanowskich). Prawdopodobnie po
powstaniu listopadowym przeprowadziła się do Warszawy, gdzie zamieszkała w
pałacu Łubieńskich przy ul.Królewskiej. Tu zaczęła prowadzić ożywione życie
towarzyskie - w jej salonach spotykała się elita stolicy Królestwa Polskiego. Z
powodu paraliżu ciała została zmuszona do zmiany dotychczasowego trybu życia.
Rozpoczęła pracę literacką. Do najbardziej znanych jej książek należą
"Rozmówki francuskie" z 1840 r., które były wielokrotnie wydawane
w XIX wieku i należały do podstawowych podręczników nauki tego języka wśród Polaków. Dokonała też wielu przekładów literatury pięknej. Już po jej śmierci zostały wydane w 1874 r. w Paryżu, kosztem jej brata Wiktora, "Principales Fêtes de Famille
en Pologne". Książka ta stanowi przede wszystkim zbiór wspomnień na temat polskich świąt Bożego Narodzenia, Wielkiejnocy i innych, spędzonych przez nią w polskich domach. Eugenia de Bocquel zmarła w swoim apartamencie przy ul. Królewskiej w dniu 5 listopada 1850. Jej pogrzeb odbył się w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie, a jej ciało spoczęło na cmentarzu powązkowskim.
w XIX wieku i należały do podstawowych podręczników nauki tego języka wśród Polaków. Dokonała też wielu przekładów literatury pięknej. Już po jej śmierci zostały wydane w 1874 r. w Paryżu, kosztem jej brata Wiktora, "Principales Fêtes de Famille
en Pologne". Książka ta stanowi przede wszystkim zbiór wspomnień na temat polskich świąt Bożego Narodzenia, Wielkiejnocy i innych, spędzonych przez nią w polskich domach. Eugenia de Bocquel zmarła w swoim apartamencie przy ul. Królewskiej w dniu 5 listopada 1850. Jej pogrzeb odbył się w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie, a jej ciało spoczęło na cmentarzu powązkowskim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz