Maria Piskorska

Maria Anna Piskorska urodziła się 5 lipca 1906 roku w Warszawie. Jej rodzicami był Ezechiel Przemysław Podgórski (inżynier i działacz niepodległościowy) oraz Witalia Anna Podgórska,
z domu Kostecka (nauczycielka, działaczka niepodległościowa i oświatowa).

Maria Piskorska była nauczycielką i członkinią Związku Nauczycielstwa Polskiego

(1925–1971). Pracowała w tajnym szkolnictwie.

Ma wybitne zasługi dla harcerstwa. Najpierw, jako podharcmistrzyni, pracowała na Wydziale Zuchów W Komendzie Warszawskiej , a od 1928 była redaktorką obozowego pisma harcerskiego «Skrzydła». Stopień harcmistrzyni uzyskała 21 stycznia 1929 roku. Współpracowała ( 1930–1932) z Wydziałem Starszoharcerskim w Komendzie Chorągwi Warszawskiej w „Gromadzie Jeżów”. Wspólnie z Tomaszem Piskorskim, swoim mężem, którego poślubiła 21 grudnia 1927 roku, opracowała wytyczne pracy starszoharcerskiej.

Po wojnie, w latach 1945 – 1948, była pierwszą hufcową żeńskiego hufca ZHP w Zabrzu, a ponadto zajmowała się redakcją audycji harcerskiej w radiu Katowice oraz wizytowaniem środowisk harcerskich Komendy Śląsko-Dąbrowskiej Chorągwi Harcerek.

Do pracy w harcerstwie wróciła w 1957 roku i do 1960 roku działała w Kręgu «Wigierskim». Była również zastępczynią hufcowej Hufca Wilanów w Warszawie (do 1961). Póżniej zawiesiła aktywność w harcerstwie, z powodu zmian politycznych w ZHP.

Maria Piskorska zapisała się też w historii, jako reaktywatorka «PET» (zrobiła to wraz z późniejszym mężem – Tomaszem Piskorskim w 1925). Sama należała do tej organizacji od młodości (podobnie, jak do «Zet» i ZPMD). W 1929 roku została wybrana w skład Wydziału Wykonawczego Związku ZPMD.

W czasie wojny zasłużyła się ochotniczym kierowaniem obroną przeciwlotniczą (wrzesień, 1939) na odcinku Mariensztat – Nowy Zjazd – Dobra. Niosła pomoc Żydom (poszukiwało ją przez to Gestapo). W ramach «Żegoty» brała udział w przerzutach broni do getta, zaś po wybuchu powstania w getcie warszawskim w jej mieszkaniu kryjówkę znaleźli Żydzi. Maria Piskorska była też organizatorką przechowywania broni.

Przystąpiła do pracy w Sekcji Opieki nad Dziećmi i Młodzieżą (1941). Była inspektorką RGO.

Była żołnierzem łączności w AK oraz łączniczką batalionu Wigry, zaś w czasie powstania warszawskiego działała w zgrupowaniu „Wichra” i „Jaszczura” oraz w służbie łączności Czerniaków – Sadyba.

W 1977 roku włączyła się w działalność opozycji demokratycznej.

Miała dwie córki : Annę Piskorską - Chlebowską i Katarzynę Piskorską

Zmarła 15 sierpnia 1980 roku w Warszawie. Do jej odznaczeń należą : Złota Odznaka ZNP (1974), czy Krzyż Armii Krajowej (pośmiertnie).