Maria Grzegorzewska

Maria Grzegorzewska urodziła się 18 kwietnia 1888 roku w Wołuczy, wsi znajdującej się w powiecie rawskim, gminie Rawa Mazowiecka. Jako dziecko przeraźliwie bała się niepełnosprawnych. Kształciła się w prywatnej szkole w Warszawie, studiowała na wydziale przyrodniczym Uniwersytetu Jagielońskiego. Z powodu choroby musiała jednak przerwać  naukę. Wznowiła ją po powrocie do zdrowia co zbiegło się z wybuchem I wojny światowej. Działania wojenne zmusiły ją do kontynuowania studiów na uniwersytecie w Londynie. Swój kolejny kierunek – psychologię, ukończyła na Sorbonie. Tam też uzyskała tytuł doktora filozofii. Mimo swojego dziecięcego lęku została nauczycielką w jednej z paryskich szkół dla dzieci opóźnionych w rozwoju. W maju 1919 roku wróciła do Warszawy i rozpoczęła pracę w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Powołała kurs seminaryjny dla nauczycieli pracujących w szkołach specjalnych który w 1922 roku przekształciła w Państwowy Instytuj Pedagogiki Specjalnej. Do końca życia pełniła w nim funkcję dyrektorki.  8 lat po zakończeniu wojny otworzyła Państwowy Instytut Nauczycielski który w okresie 5 lat wykształcił 178 nauczycieli pracujących pod okiem m.in. Janusza Korczaka, Henryka Elzenberga, Jerzego Zawieyskiego czy Bogdana Suchodolskiego. Podczas okupacji i wojny pracowała nad kształceniem nauczycieli w tajnej działalności oświatowej Delegatury Rządu Londyńskiego, działała w konspiracji, udzielała pomocy Żydom, brała udział w Powstaniu Warszawskim w służbie sanitarnej. Po wojnie wróciła do problemu edukacji nauczycielskiej w 3 cyklach „Listów do młodego nauczyciela” (cele zawodu nauczyciela i społeczne znaczenie jego pracy), kierowała Instytutem Pedagogiki Specjalnej, była profesorem w Katedrze Pedagogiki Specjalnej Uniwersytetu Warszawskiego. Zmarła 7 maja 1967 roku na zawał serca.